Gittin sevgili bahar ve güz gibi
Herkeslerden sakındığım yağız
Nasıl da kem nefeslerden ürkerdim
Seni canımın canına nasıl da gizlerdim
Yetmez miydim sana söyle yar
Ben ki miladında tutsak bir beden

Gözlerim
Hüzzam yeşillerden süzdüklerim
Kör karayı bile her dem ümitle beklediğim
Adına yosun ipinden hasretler ilmeklediğim
Yollarında bin yemin gibi ben yeterdim sana
Eğer ki özlediğini beklediğini bilseydim
Öyle kolay silip geçtin…
Nihayetinde dudaklarımda sustu aşk
Bütün mevsim çiçeklerinden gülmeleri mi
Gökkubbede büyüttüğüm ümitlerimi
Uğruna yazdığım onca şarkı ve şiirlerimi
Maralı Ceylan gibi sektirdim hepsini
Vuslatsız bir ömrü nehre salındım biçare
Ve ellerimle
Hasretini her gün biraz daha yoğurdum
En sevdiğim sen…
Şimdi en ulaşılmazım erken kışım oldun yar…
Bu aşkın adı vurgun yedi artık İda’dan
Gittin sevgili bahar ve güz gibi.

.