Bahar bitti meleşiyor kuzular
Meralar kurudu ot bitmiyor ki!
İçerim yanıyor gönlüm sızılar
İçimde özlemin hiç bitmiyor ki.

Gecede nefesin yetmiyor bana
Sımsıkı bağrıma saramaz oldum
Boynuna sarılıp nedeyim sana?
Özledim diyorum çık gel manolyam.

Avuçlarım hasret narin eline
Dünyayı değişmem saçın teline
Bal misali! tatlı, tatlı diline
Özlemimi sürüp çık gel manolyam.

En mutlu günümdür senin gelişin
Benim Güneşimdir senin gülüşün
Hasret ile bedenimi sarışın
Bekler oldum çabuk çık gel manolyam.

Bilirim özlemle kara bağlarsın
Seni üzdüm belki! Ona ağlarsın
Sultan olsa neme, bende sen varsın
Sensiz dünyam bomboş çık gel manolyam.

Ağıt yaktım dağlar ile taşlara
Kurban olum hilal gibi kaşlara
Kıyamam hiç gözündeki yaşlara
Bendeki beninle çık gel manolyam.

Kış gelipde baca duman tütmeden
Sensiz yok olmadan naçiz bu beden
Hasret yüklü gurbet ele gitmeden
Özlem yüklü geç kalma gel manolyam.

Gözüm yumdum bir yol aldım ezele
Rastlamadım senden başka güzele
Sahillerde dolaşalım el ele
Bir gece ansızın çık gel manolyam.

İsmet kanık