YILDIZIM…
Zifiri karanlıkta görüyorum seni ; YILDIZIMSIN
En karanlığını sen aydınlatıyorsun gecemin yosun siyahı gözlerinle,
Hüzne doğan kır çiçeğim olup baharı müjdeliyorsun, sonbahara inat.
Rüzgâr saçlarında, yağmur yanaklarımda hayat buluyor,
AŞK çıkmazında sen + ben ayrılığa denk düşüp yitiyoruz…

Söyleyemediğim her söz şiir atamadığım her adım sen oluyor,
Ezelden ebede giden o yolda.
Nihavent makamından bir parça savruluyor boynu bükük gitarın telleri arasında,
İnciniyor yürek bestesi olmayan söz misali son durakta…

Sen evet sen adımı hatırlamayan gecemi aydınlatan sen,
En savruk düşlerin katili hayalin müjdecisi sen; YILDIZIM !
Vuslata hasret kalmışlığın ortasında gel yak temmuz misali, kavur teni.
İlaç ol istersen jilet kesiği gibi zonklayan yarama,
Ya da ipimi sen çek darağacında, kır kolumu kanadımı…
Ol gel sen ol celladım! Azrail’e kafa tutayım, kadere isyan durayım;
Ruhumu ona değil sana sana vereyim ölüm senden gelsin gel ölüm meleğim.
Ufka arş-ı azam indi gök kızıl gözler semaya bakar bir giz bu ne tılsım
Musallaya yatmadan gel gel göreyim seni YILDIZIM