6. HÂ ( ح )


Cim’e benzer lakin noktasızdır
Baş tarafındaki şekliyle tanınır
Onun da hilal şeklindeki uzantısı düşer
Kendisinden sonraki harfle birleşince.

Görüntüsü denize yansımış ay gibidir
Oku ucuna eklenmiş yay gibidir
Haykırmaya hazır yürek gibidir
Kalın okunur bu yüzden sayfalara düşünce.

Çocuğunu yitirmiş bir annedir
Noktasını arayan uzun bir cümledir
Hayatın anlamını arama adına
Hatıralarında kaybolunan olaylar canlanınca.

Gönlü geniş bir dost gibi görünür uzaktan
Be’nin altındaki nokta olma iddianız varsa
Ve layık olduğunuza inanıyorsanız
Ancak o zaman kapılarını açar size Hâ.



7. HI ( خ )


Cim, Hâ ve Hı
Üçüz çocuklarıdır aynı annenin
Taşır bütün özelliklerini
Diğer kardeşlerinin.

Cim’in karnındaki nokta başı üstündedir onun
Çölde bir vaha gibi görünür uzaktan
Kum fırtınalarından asude bir gönüldür o
Kalın ve hırıltılı çıkan sesi, serabı gerçek kılar.

Çocuğunu başının üstünde taşıyan bir annedir
Mağrur görünmesi biraz da bu yüzdendir
Hırsını ve hıncını geriye atmış bir bilgedir
Ruhsal miraca özenen bir yürektir Hı.



8. DAL ( د )


“Şehr-i hüsn içinde ey sultân-ı hûbân ad için
Şol elif haddin hevâsıyla boyum dâl eyledin.”
Necâtî


İki büklüm olmuş Elif’e benzer
Doğrulsa Elif olur ama
Doğrulamaz Elif’e saygısından.

Sonsuzluğa atılan bumerangdır
Ezelden ebede giden yolda
Dünya virajını alan insana
Döner rükûyu anımsatmak için.

Yorgundur Dal
Çiçekler onda açmış
Meyveler ağır basmış
Eğilmesi ondandır.

Açmıştır kollarını düşmanına bile
Hayat vermeye hazırdır
Koşup o kollara atılasım ve hıçkırıklarımı
O sırlı mahzeninde saklayasım gelir.

Son dalda asılı son gülücüğü yakalamak için
Süreyya salkımının eski bir hurma dalına asıldığı gibi
Kollarına asılmak ister insan
Tutunacak hiçbir dalı kalmamışsa.

Dua için açılan eller
Ve o ellerle bütünleşen dil ve gönül
Dal’ın resmini çizerler semada
Vuslatta erir zaman.

Kulluğu hatırlatır Dal
Işık kırılması gibi
İki büklüm olmuş haliyle
Tevazunun son halkasıdır.