’Hayalimde semaha dönsende
Aslında döndükçe karanlığa saplanan vidasın’





Yokuş yüzlü çengel yılanım
Karanlık camda bir çift göz
Sana beslediğim tavşan bakışlı sözlerim var

Sütunları kırıldı içimin
Mahmuzlu çökmeler aşka ziyan
Güneşini görmeyen odalarımın ellerinde
Hala hırıltılı ışık kokusu var
Perdelerimi kapattım
Bütün üfürükçüleri kovdum kapımdan
Ay tılsımlı masalların sonuna geldik galiba
Koyun koyuna hüznümde pul yanığı mühür
Postaya verilmemiş mektuplarımda
Şahmeran var

Her insan nankördür
Bu yüzden ben senin yılan tarafını sevdim
Sen benim insan tarafımı
Aşkım efsunumdu yüzünün çıngıraklarından
Ne şanslı resmin gözlerim hala ölmedi

Kaybolduğum bir dehlizi yeni indirdim sırtımdan
Şimdi sensizlik yoksulluğu benimki
Bir kedinin kendini yalaması gibi öksüz
Ölürken azraile küfreder gibi dinsiz

Sunaktaki fahişe benim
Farkettiğin gibi ruhum hala bakire
Sessizce bekliyorum mermerin dileğini
Senin dilinden konuşan her şeyin nefesini
Acımasız olan yüreğimdeki iğdiş melankolisi
Aklımda kalan
Bir atımlık kurşunumun yankesici grisi

Neden bu kadar mı ölüyüm
Çünkü ben insanım
Aşk aşk bende şahmeram…