ne zaman yağmur yağsa
hafifçe su keserdi yüzünü
saçların da yağmuru
tam ortasından
ayırdığın gibi
sana ait ıslanmaları hatırlıyorum hep
buğulu temmuz güneşinde bile

seninle bağlacım su benim
su içişin
elinde gezdirdiğin pet şişe
banyo sonrası sudan çıkmış balıklığın
ve damlalar altındaki kadınlığın
denizdeki fotoğrafların
duvarındaki deniz kabukları
akvaryumunda ölen mor balıklar
göz yaşların

hep su içinde
kendime anlattığım hikayeler
hikayelerimin içinde de sen su içinde
ne çok gülümseme var değil mi
senin papatya olduğun
benim hiçliğe susadığım
sarıldığında
aramızdan su sızmayan zamanlar

suyun ömrü aktığı kadar
sevgi susadığı kadar var
göller bu yüzden kururlar
bunu sana hiç söylemedim


biliyorum bir gün gidecektin


gittin


gidince daha iyi öğrendim yalnızlığı
sular seller gibi öğrendim kuraklığı
gördüm ki şimdi
suya yazı yazmak anlamsızmış
benim kırılma indisim
sudan fazlaymış