Senin çocukluğunda da fayton varmıydı?
Bazalt, kara taş döşeli, sokaklarda.
Dört nala giden atların nallarından,
Kıvılcım çıkarmıydı?
Çınlarmıydı kırbacın sesi sokaklarda?
Ya atların çıngırakları?
Koştukça coşarlardı rahvanlar.
Akşam karanlığı çökünce sokaklara,
İki feneride yanardı faytonların, ışıl ışıl
Karanlığa inat...
Koşarlardı çocuklar faytonların ardından
Nefes nefese, ter içinde.
Yetişip takılırlardı faytonların arkasına,
Bir süre sonra,
Yol kenarından çocuklar seslenirdi faytoncuya
Abe abe yağlı kırbaç diye,
O anda yağlı kırbaç olanca hızıyla,
Çınlardı faytonun arkasında.
Ve çocuklar darmadağın olurlardı,
Diyarbakır sokaklarında,
Çil yavrusu misali,
Kaçışırlardı sokak aralarına,
Küçelere.
Tekrar bir fayton gelene kadar,
Beklerlerdi sabırsız,
Heyecenla.
Yine bir kırbaç yiyip,
O kara taş döşeli sokaklarda,
O sessiz, sakin,
Gül kokulu küçelerde,
Bir gün daha biterdi
Diyarbakır sokaklarında.......



21 Kasım 2010
Ecz. İrfan Rıza YAZICIOĞLU


Küçe=sokak