GÖNÜL BAHÇESİ

Mübarek ramazan bereket demek,
Sofraya bolluk gerek neşe gerek,
Neye yarar ki gönlü eylemek,
Maksadın nefistir,
Marifet dizginlemek.

Hanlara hamamlara kanmışlarına,
Bu dünyanın yalanlarına dolanmışlarına,
Günahtan yol sorup bulmuşlarına,
Bir çift sözümüz var diyip de geldik.

Hak’ın cananı tüm kullarına,
Kitabı okuyup sünneti soranlarına,
Allah’ı bilip de habibini sevenlerine,
Gönül bahçemizden bir gül verdik.

Güldü yüzümüz ağladı gözümüz
Kimi kısaldı kimi uzadı sözümüz
Farzdır yolumuz aşktır özümüz
Buyur diyenlerin evine geldik.

Gönül bahçesini açtık tüm kullarına...
Kimi, kuzu diye bürünmüş kurt postlarına,
Sakladığın özündür bakma astarına,
Gördüğün her şey,
Kendindendir.

Bizler vardık gönül bahçesine,
Bir sohbette bin çiçek dermişçesine,
Hak yolunda Rahman’ı Cemil’i görmüşçesine.
Söylediğimiz söz…
Söyletendendir.

Gönül bahçesinde sordu Hak,
söyledi gönül,
Kah açtı papatya kah soldu sümbül,
Bir dem seyredene en büyük ödül,
Kendi bildiğini,
Bildirendendir.