İstanbul’da Sen / Sendeki İstanbul…

Senin gözlerinden bakmalı İstanbul’a
Ve İstanbul’un gözlerinden sana…
Denizi seyretmeli gözlerinde senin,
Martılara ekmek atmalı senin ellerinle.
Fakir çocuklara harçlık vermeli,
Umutsuzlara umut aşılamalı yedi tepesinde bu şehrin…
Seni İstanbul’da sevmeli,
İstanbul’u sende görmeli…

İncecik bir yağmur altında,
Islanmamak için sana sarılıyorum.
Seni alıyorum içime soğuk günlerinde İstanbul’un…
Üşümüyorum,
Üzülüyorum…
Yoksun ya yanımda, İstanbul küser şiirlerime.
Martılar kanat çırpmaz olur Haliç’te.
Ne vapur düdükleri duyulur.
Ne Sultanahmet’teki kumru sesleri…
Her şey anlamını yitirir yüreğinde bu şehrin.
Bir hüzün kaplar her köşeyi,
Her taraf sessizdir yüreğim gibi.
Puslu bir Aralık sabahında,
Sana uyanmak için açar İstanbul gözlerini…
Ve ben İstanbul’u görmek için gözlerini ararım.
İstanbul’a senden, sana İstanbul’dan bakarım…

“ İstanbul’u sevmek için sana aşık olmalı,
Sana aşık olmak için, İstanbul’u vurmalı… “

Yusuf MESCİOĞLU