Yakıyorsun İçimi

Sırtımda ayrılık dilimde küfür
Gönlümde sevdan dudaklarında mühür
Sana elveda ederken yüreğim titredi
Senden uzaklaşırken ayaklarım yürümedi
Aklımdaydın gün geceye devrildiğinde
Gündüzler isyan ediyor çekip gitmelerine

Sessiz çığlıklar hüküm sürüyordu yaşadığın şehre
Namertçe gitmelerine öfke püskürüyorum
Bir kere ateş düştü mü yüreğe
Gidişin halisyonlar yapıyor beynimde
Midem bulanıyor zehrini kusamıyorum
Tenim alevler içinde yanıyor
Boğuluyor sensiz nefes alamıyorum

Yattığım yerden kan ter içinde uyanıyorum
Yüzümü avuçlarımın arasında gezdiriyorum
Kaderime lanet ediyor hıçkıra, hıçkıra ağlıyorum
Yaşanmışların hatırına gön gel
Dön, dön gel artık diyorum

Bir yudum sevgi kaldıysa hayatında
Bak kalbim nasır tutmuş bıraktığın acılarla
Yontuyorum yonttukça yaramı dağlıyorum
Kör bir bıçak misali biliyorum kendimi
Sayende sevgim filizlenmeden göverdi

Gönül bahçem sayende hazana uğradı
Sen gidince güllerim bir bir soldu
Çok sevdiğim yarim artık yok oldu
Yas tutan kalbimi uyandırırsın
Yakıp ta içimi kaçan adamsın
Adına mısra ,mısra şiirleri yazdıransın

Sen İçimi Yakıyorsun

Yazan_Remziye Çelik
Yorum_Hasan Dağ
11.20.2010