Karanlık...

Gönlümde bir ses...

Aşk kokusu var bu yumuşak havada beldede.

Tatlı bir rüzgâr esiyor bedenime elvan elvan.

Ve bir ses yankılanıyor şimdi kentte.

Bir lahutî sâdâ bürüyor şehri, kulaklarımı âniden.

Vakit gece...

Bekliyorum.

Yalancı sevdalara kapılma endişesi taşımaksızın.

Bu durakta.

Sonsuzluk özlemiyle çarpıyor gönlüm.

Yürüyorum arkama baka baka bu yolda.

Yüzüme varan hafif bir nefha ve ben müteheyyiç

Savrulan saçlarımı toplayıp dikiyorum gözlerimi ufka

Bir on dört zaman evvelini

Düşünce ufkumu hayal denizine

Salıyorum gemilerimi bu gecede.

Arıyorum

Senden bir ışık, sadece bir ışık...

Denizin dalgalarına bırakıyorum beklentilerimi

Ve sen...

Ağlayabilsem keşke senin için gece gündüz.

Şu dalgalar gibi coşsa kalbim her lahza.

Karanlık...

Geceyle özdeşleşen bir mevhum...

Sensiz geçen yürekler gibi

Yapayalnız ve biçare

Dokunsan o pâk ellerinle.

Aydın olur hep ley-i derunum.

Karanlık...


Aynı gözlerinin büyüsü gibi sade.

Vakit gece...

Ve sabaha daha çok var.

Bu serin gecede güneşimsin benim sabahki doğana dek.

Yüreğimi ısıtıyor sıcak hayalin.

Karanlık...

Soğuk camlarda bir siyahlık

Bekliyor beni bu durakta.

Sensiz

Ve sensizliğin girdabında bu meçhul rıhtımda.

Yalnız olmadığımı biliyorum.


Bırakmadığını kalbimin ipini

Ay ışığı vuruyor sanki gözlerime

Nurefşan gözlerinden.

Gonca gül ve şebnem

Seven ve sevilenin buluştuğu nokta.


İlhan KAPLAN