Düştüm bir reh-i sevdaya karlı bir gecede
Fevvareden çıkan bir âb gibi üzerime gelen kar
Bedenime değil de yüreğime çarpıyordu güyâ
Soğuk sevdamın soğuk gecesinde ben
Üşüyordu bedenim yanıyordu yüreğim şûle şûle
Garip bir tezatlık içinde
Dolduramıyordu senin yokluğunu hiçbir heves

Kulağımda bir sevda ezgisi
Ve gözlerim karanlık yollarda
Çıktım buruk kalbim solgun bir nazarla
Sensizliğin sessiz bir gecesinde Hendek’ten
Gurbetin en acı iğnesini yedim şimdi
Ne isyan etti sana gönlüm ne de nisyan seni
Hasretle yandı sensiz hep leyl ü nehâr

Billûr billûr akan kar taneleri camdan ve candan
Sanki gözlerde revân olmuş bir renksiz gözyaşı
Yolun bittiği yerdeyim şimdi
Sensiz geçen bu soğuk bilmez gecede
Zemheri bir kışa hazır gönlüm bu gecenin seherinde
İkliminin sıcaklığının hayâli ile yeniden
Yüreğimdeki bu ah-u sevdaya rağmen

Yanar bu gönlüm şimdi nâlân
Kar tanesinin suya düşmesi gibi
Hâlâ seni bekler ve sûzan
Vuslata aç kalmış bu bitap yüreğim
Sonsuza uzayan bu karanlık gecede
Nihâl bir tebessümüne hasret
Gel daha fazla bekletme ne olur!

İlhan KAPLAN