Anne!
Anne!
Anne hadi uyan...
Duyuyor musun, sabah ezanı okunan?
Birazdan bayram namazı kılınacak...
Ama hadi uyan anne!
Babamı da uyandır!
Babamla gideceğim bayram namazına.
Yolda yürürken elinden tutacağım,
Mahalledeki çocuklara inat, kasıla kasıla gururlanacağım...
Sen de biz namazdan gelene kadar;
Kuru fasülye ile pilavımı, ha bir de kavurmamı pişir. Olur mu anne?
Hadi ama anne, neden uyanmıyorsun?
Bugün kurban bayramı bilmiyor musun?
Yoksa unuttun mu?

Baba!
Baba sen uyan bari!
Annem uyusun, namazdan gelince çayı biz demleriz,
Anneme süpriz yaparız... Olmaz mı?
Hadisene baba!
Kefenini çıkartsana...
Hadi sen de benim gibi bayramlıklarını giy, cici ol!
Bu torakların altında, dapdaracık yerde uyumaktan usanmadınız mı?
Beni hiç özlemedin mi anne?
Baba, ya sen?
Artık bana: "Aslan oğlum benim." neden demiyorsun baba?
Annem de artık hiç beni kucaklamıyor... Neden?
Niye eskisi gibi mutlu değiliz anne?
Önceden siz tartışsanız bile bana belli etmezdiniz, yanımda hep gülerdiniz...
Şimdi neden hiç gülmüyorsunuz?
Yoksa bana mı küstünüz?
Niye sustunuz?
Tıp mı oynuyorsunuz benimle yoksa?

Baba biliyor musun? Hem ben sana küsüm.
Osmanın babası, ne güzel bayramlık almış.
Sen sekiz bayramdır hiç bir şey almıyorsun.
Bunları bile başkaları aldı, Allah razı olsun...
Ahmet’e de onsekiz vitesli bisiklet almış babası.
Geçen bir tur da ben bineyim mi diye sordum, bindirmedi Ahmet.
Sen burda uyumasan, sen de bana alırdın değil mi baba?
Tamam konuşmuyorsun, en azından başını sallasana baba!

Anneme de küsüm zaten!
Hiç beni sevmiyor artık...
Zaten sevse burada yatmaz, yanıma gelirdi.
Sen de baba...
Hadi ne olur anne, bana bikerecik, bitanecik oğlum dermisin!
Sizi çok özledim ben.
Annemle pazara giderdik, ne güzel...
Pazar arabasını ben sürerdim.
Dönüşte de dondurma alırdık.

Şimdi niye böyle olduk ki biz?
Ama sürekli uyuyorsunuz siz?
Bugün bayram. Kimlerin ellerini öpeceğim ben anne? Baba?
Söyler misiniz, kimim vardı ki sizden başka?
Zaten siz gittiniz gideli, ne bayramlarda gözüm var ne de başka birşeyde.
Parka gidipte salıncakta sallanmak bile içimden gelmiyor anne.
Ne zaman parka gitsem içim burkuluyor.
Büyük ihtimalde ya ağlıyorum ya da ağlamaklı oluyorum...
Neden mi?
Ordaki anne babaları görünce, sizi daha da özlüyorum...
Boynum bükülüyor, sesim titriyor, nefes alamıyorum onları öyle görünce...
Anne!
Baba!
Hadi uyanın artık, bayramlarda bari gelin yanıma...

Erkan Gerenlik
15.11.2010
19:07