Yazdım bir kenara , sabahın ayazında soluksuz kaldım
Geldiğin gibi bir salı sabahında gittin benden
Ellerim titrek , yüreğim girdap , soluğum keskin halde
Gözlerimde acı bir tat , ufuktaki sûretini kesiyorum..

Kimi sebepsiz kavgalarımızdaki ayrılıklardan sanıyorum
Kendimi kandırıyorum bu gidişin sonu olmayacak iyi biliyorum
Aradan günler geçiyor ve aylar sensizliğin ilk ayı ...
Sonsuzluğun son dakikalarına denk düşüyor

Gurur diyorum içimden...
Nerdesin?
Kimin hayatını mahfetmektesin?
Sonsuzluğa mı ayarlısında boşa geçiriyorsun dakikalarını
Kör bir duygunun karamsarlığına mahkûm ediyorsun aşkı
Kayıp giden bir yıldız oluyorum gökyüzünde
Bırakıyormusun tutuklu kaldığın gözlerimde
Yoksa uzaklaşıyormusun düşlerimden

Sigaranı yaktığın kibrit misali kırılan hayallerimden
Sevgimden güzel günlerimden anılarımı asıyorsunda
Kanın akmıyor sanki ruhun donmuş belliki
Kime ne ?
Kim ne derse desin sevmedin mi sen beni?

Sahipsiz bırakmak gelmiyor içimden aşkımızı
Sen gidip ayrılığı yaşattığından beri
Söylemesi ne kadar acı
Sensizliği hayal bile edemezdim
Kimsesiz , sarhoş , virâne haldeki bu sûretime
Hele sen bir görsen yüz çeviripte gidemezdin

Kim inanır bu büyük aşkın bittiğine
Hasretliğim yardan geçti yaradanın ellerinde
Nefesim ayrılığımıza hasret tohumları ekiyor
O güzel yüzün gözümün önünden gitmiyor

Soğuyan teninden geçmiyor nefesim
Isıtamıyorum seni,
Hapsolan yüreğimi senden koparamıyorum
Gurur diyorum nerdesin şimdi...
Son bakışını görmek için bile yakardım seni...

Sevgili vasiyetindi...
Bu sana ölmeden yazdığım Şiirimdi...
Simdi ölüme ayarlı saati durdurma vakti...
Tut elimi...




Yunus Özkan