Kimdir beklediğin ey can
Hayat durmaz akar zaman içinde
Bir gönül ararken hey/can
Vurur yürek, hasret içinde.

Çöller geçilir yalın ayak baş açık
Kışın karlı ovalar üşütür seni
Nice yürek teri, akıl avutur
Kendini kendine mahkum edeli.

Diyordum, bir küçük evim olsa da
İçimden yanan volkanlar söner;
Bir küçük yüreğe otağ kursam da
Yüreğimde hasret azalır gider.

Nasiptir kısmettir bekledim durdum
Lakin asıl aradığım ondan öteydi.
Neydi bu canı getiren sebep
Dünyaya gelip böyle diyecek.

Hangisi araçtır hangisi amaç
Aslında bilinir o büyük amaç
Fıtrattan yükselen o sesi dinle
Allah’ın hikmeti artık seninle.

İnandım artık yürek yangını
Öyle bir sade insanla sönmez.
Okudum, düşündüm aradım sebep
İçimde közlenen derdi bilecek.

Şükürler anladım artık gerçeği
Alaktan Yaratan bir Allah beni.
Sevgiymiş özümden akan bu sesler
Allah’ın verdiği en büyük değer.

Yürünür bu hayat dikenle dolu
Gülü sevenler katlanır elbet
Hacer’e zemzemi bulduran sebep
Yürekte ateşi söndürür elbet.

Bir arı düşün nedir amacı
Her çiçekten toplar hayatın özü
Göğe yere bir bak ve düşün,
İnsanın amacı yok mu sanırsın.

Haydi söyle hür olmak nedir?
Kendini şehvete kul vermek değil,
Ne zaman dünyayı serersen yere
O zaman yükselir ruhun firdevse.

Allah diyor ki ey benim kulum
Oyuncak olsa bu dünya bize
Daha iyisi bulunur elbet
Sen kendi amacını bil de yürü gel
Hayatın kadrini gör de öyle gel.

(Kasım 2010 İstanbul)