(1)

Kalbim yanar misl-i dûsah
Hâlim söyler bin misli âh
Bâlim sorar, seni gâh gâh
Neredesin? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
misl-i dûsah: cehennem gibi
bâlim: aklım
yâr-i pinhân: gizli sevgili

(2)

Bîpervâzım; kırık cenâh
Bîzârım ben firâktan âh
Bâb-ı kalbe altın miftâh
Olmaz mısın? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
bîpervâzım: uçamam
cenâh: kanat
bâb-ı kalbe: kalbimin kapısına
altın miftâh: altın anahtar
bîzârım: bezginim

(3)

Cânda cûyem bâkî felâh
Şu Mecnûn’a kıl aşkı şâh
Gönlüme de bir inşirâh
Vermez misin? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
Cûyem: arıyorum, ararım

(4)

Dökmedim hiç eşk-i timsâh
Giryânımdan çeşmim siyâh
Boştur gönül denen dergâh
Girmez misin? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
eşk-i timsâh: timsah gözyaşı
giryânımdan: ağlamaktan
çeşmim: gözüm

(5)

Bunca cefâ bana günâh
Bu garibe yanın penâh
Cennetinden cevelangâh
Vermez misin? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
penâh: sığınılacak yer
cevelangâh: gezinti yeri
câh: yer, makam

(6)

Aşkla yanmak tek âlî câh
Senden cûdâ cânımda râh
Gezerim ben evvâh evvâh
Görmez misin? Yâr-i pinhân!

Kelimeler:
âlî câh:yüksek mevki ve şeref
cûdâ: ayrılmak
râh: Endişe kayğı, üzüntü
evvâh evvâh: İnleyerek, çok ah eden (إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ)
[9.114] İbrahim’in, babası için af dilemesi, sadece ona verdiği bir söz yüzündendir. Onun Allah düşmanı olduğu kendisi için açıklık kazanınca, ondan uzaklaştı. su bir gerçek ki, İbrahim başkaları için gamlanıp ah eden ince yürekli yumusak bir insandi/tam bir evvahti.