Sen ocak gibisin bende...
Her geldiğinde gökyüzümü karalara bağlayan...

Şubat gibisin, doğum günüm olduğu halde,
Gökyüzünden yağan yağmurlarla gözyaşlarıma karışan...

Sen mart gibisin bende,
Seni hatırlatan şeylerden beni sokağa salmayan...

Nisan gibisin, ışıltıların olduğu halde,
İçimi soğutan...

Sen mayıs gibisin bende...
Yalandan gökyüzümde durup
Yüreğimi ısıtamayan...

Haziran gibisin...
Ne yaptığı belli olmayan,
Bir yağmursun bir güneşsin...

Sen temmuz gibisin kimi zaman,
Hayallere koşturup sonrada unutturan...

Ağustos gibisin, benim ruhumu buram buram yakan...

Sen eylül gibisin, en güzel şarkıların okunduğu
Ama yalnızlığımı anlatan...

Ekim gibisin bende, bodrumumda kışına hazırlayamadığım
Odunları bana hatırlatan...

Kasım gibisin, dalımdaki yapraklarımı titretip
Bütün rüzgarını üzerime savuran...

Sen aralık gibisin bende...
Biteceğini bildiğim halde beni acılarına koşturan...

Ve sen...
Bütün hayatsın bende...
Her bittiğinde yeniden başlattığım...
Her düşürdüğüm yaprakta seni arattıran...