Kalabalıklar arasında bütün fertleriyle kimsesiz bakan bir çocuk gördüm bu gece...
O da sen gibi gerçek sevgiyi arıyordu yabancı ve hiç tanımadığı yüreklerde...
Anası insanlara karışmış, babasının elinde kapitalizm yanlısı bir bira markası...
Herkes sarhoştu bu gece, bir tek o ayakta durmak istiyordu,
Bir tek o vardı dik durmak isteyen, elindeki sudan bile sarhoş olmamayı diliyordu.
Gözleri doluydu herkes delirircesine eğlenirken,
Hiç bir masal kahramanının ona anlatmadığı kil kokan bir hava vardı o yerde...
Oysa o böyle hayal etmemişti yaşadığı yeri...
Kimse kalmadı o gece etrafında, elini tutup sobayla ısınan evine götürecek kimse yoktu etrafında...
O daha bir çocuktu ama köküne kadar hissedemiyordu...
Ve sana çok benziyordu be istanbul...
Kalabalıkta bir avuç sevgiyi neden aradığını,
Geleceğe şüpheyle geçmişe gıpte ile neden baktığını,
Ve onca gürültünün arasında sükünetinin neden erdemnin en yücesi olduğunu anladım...
Ben o çocuğun gözlerinde seni gördüm be...
Sen gibi baktı gözleri İstanbul...
Kocaman yüreğim, tuz buz oldu bu gece...
Yıkıldım bu gece İstanbul,
Yıkıldım bu gece...
Sen tut kolumdan beni bu seferde...