Son Şiir…

Gittin ya; ardın sıra boyun büktü karanfil,
Senden kalan son bahar şimdi yorgun ve sefil…

Her gece hayaline aldanırken şu ruhum,
Ümide esir düştü, paramparça güruhum…

Zülfünün tek teline ben ömrümü verirdim.
Şule-i nazarınla damla damla erirdim…

Susardım saatlerce gönlüne kanmak için,
Ben derdini dilerdim seninle yanmak için…

Ne mutluluk isterim, nede bir senâ senden,
Ne olur esirgeme çehreni bu kölenden…

Yüreğinde yokum ya, kahrına ram olurum.
Sen ellerin olduysan, sana haram olurum…

Boyun büküp susarım, yanarım içten içe.
Gün gelir esir düşer yüreğim tek bir hiçe…

Firakın umuduma kan doğradı be gülüm,
Yalnızlık bahçesinde bir beni seçti ölüm…

Sensiz ecel vurgunu kanatırken ömrümü,
Ne olurdu son defa sarsaydın şu gönlümü…

Şimdi zeval okunun hedefinde ben varım,
Son nefesle birlikte tükendi umutlarım…

Yusuf MESCİOĞLU
13.11.2009