Yine acı yüklü yüreğimle yazıyorum seni mısralara.
Kalemim şahit oluyor.
İki parmak arasında sıkışan yeminli aşkımıza.
Bir burukluk çöküyor ansızın içime.
Koca dağlar misali sis iniyor gözlerime.
Tanıdık kimseler kalmamış sokaklarda.
Bu koca şehir bile yabancılaşmış bana.

Ne demeli, ne etmeli
Kimler susturmalı beni.
Özlemedim desem yalan olur.
Yolunu bekleyen gözlerden artık umut doğmuyor.
Nöbete durmuş sanki yalnızlığım.
Geceleri seninle kapanan gözleri.
Sabahlara seninle açmayı özledim.
Özledim işte ne bileyim.

Aynı düşleri kurup
Aynı dualarda buluşmayı özledim.
Bana duyduğun hasreti
Hasretten isyan edişini özledim.
O ince parmakların hala eskisi gibimi.?
Dokunabilirmi becerebilir mi ?
Yüreğime ulaşmayı.

Haberini aldım, çok değişmiş dediler.
Yine bir yüreğe dokunmuş parmakların.
İnanmadım, inanmak istemedim.
Susun dedim anlatmayın.
Kapadım kulaklarımı.
Başımı iki elimin arasına gömdüm.
Susun yeter, yeter dedim.
Yorgun yaşlarımı süzüp elime.
Taş atıp vurduğum sokaklara saldım kendimi.

Ah deniz olayım, tuzumu rüzgarda savurayım.
Kıvılcım dediğin nedir ki, kor ataşlarda yanayım.
Gülüşlerim ağlamalarıma gebe şimdi.
Acılarıma da gülmüyor değilim.
Gülüyorum
Hemde kahkahalar atıyorum, en soytarı yanımla.
Uğruna verdiğim yıllarıma yanıyorum..


Eski kalabalık kalmadı bu şehirde.
Gelmelerine tutsak olmuşken sevdam.
Sabah ezanı ile açıyorum ellerimi yaradana.
Dualar ediyorum yine.
Artık biliyorum ki.
Bir tek dualardı bizim ortak noktamız.
Dualarım seninle Sevgili.

Gökhan SARI