Güneşi görmediğin bir günün oldumu ?
Karanlık dört duvar arasında kalmış gibi.

Yanacak tek bir ışık aradınmı ?
Yada umut ederek bekledin mi ?

Sen birisine hiç seviyorum dedin mi?
Ama lafta değil yürekte.
Söylerken yureğinin acıdığı oldu mu?

Hiç gelmeyecek birisini bekledin mi ?
Belki bir gün gelir diye.
Umutların nasıl tükendiğine şahit oldun mu ?

Sen hiç yüreğini avuçlarına aldınmı?
Yere düşeceğini bile bile..

Derin nefes almak isterken boğuldun mu?
Öleceğim diye korktunmu ?
Ensene dokundumu azrail.

Yolda yürürken ardına baktınmı ?
Geride neler bıraktığına..
Ardından hiç çığlıklar attığın birisi oldumu,
Gel gitme diye ?..

Dönüp arkasına bakmadan gidenin oldumu ?
Adım adım uzaklaşırken senden,
Bedenin çöküp kaldımı olduğu yere ?
Çaresi olmayan acılar yaşadınmı peki ?

Susmanın en büyük yalnızlık olduğunu anladın mı ?
Yada kimsesizliğin dünyanı nasıl zehir ettiğini tatdın mı ?

Bir çocuk gibi konuşmayı isteyip,
Dilinin tek kelime etmediği oldu mu?
Annesiz kalan bir bebek gibi
Geçen her saniyenin nefesini geri ittiğini yaşadın mı ?

Ah yar !
Ben bunları yaşadım sensizliğin girdabında.
Nefessiz kalmak nedir ?
Ölmek nedir iyi bilirim ben ..

Kendi kuytularımda defalarca boğuldum yar !
Nefes alamadım.
Sen anlamıyorsun galiba !
Yada anlamak mı istemiyorsun.
Bendeki seni..


Şimdi kendi ellerimle mezarımı kazıyorum.
Hadi gel kefenimi giydir.
Ve son kez dokun soğuk bedenime.
Beni musallaya sen koy.
Sonra usulca karış kalabalığa.
Bırak beni öylece..

Senin ateşinle yanmaktansa,
Kendi ateşimle kavrulmaya yemin ettim..

Ben toprağa evlat.
Sen evlatsız bir ana şimdi.

Yinede,
Sağ/ol

Gökhan SARI