Gamzelerinden çocuk çizen sevgili
Bir gün şiirsiz bırakırsam seni
Öldür beni...

...




Adım yok benim sevgili
Kırmızı bültenle aranıyorum
Gözlerine sevinç ektim diye
Adresim yok benim
Bulsalar öldürecekler beni
Şiirlerle kalbinden geçtim diye


Mor hüzünlere sürgünüm sevgili
Yaralı bir kuş gibi düşerken hayat
Uçurumlarına ömrümüzün
Hain tuzaklar kurulur
Kuşatılmış gecelerde
Sırtımızda kendini sınar aşk
İntihar gizlidir yenilgilerde


Adım yok benim
Yağmalanmış gülüşünde kanıyorum
Önce yürümeyi öğrenmelisin
Sonra büyümeyi
Direnmeyi sonra
Se sevmeyi yalansız
Düşmeden yüreğüne kuş ölüleri


Öncesi yok
Her şey kirleniyor
deviniyor zaman ellerinde
İmgelere asılı evrende
Her gün yeniden yaratıyorum kendimi
Ölümüyle başlıyor şarkılar
Agustos böceğinin kalbinde


Sonrası yok
Düşlerine ateşler yakıyorum sevgili
Ateşlerde yakıyorum suskunluğumu
Tanımsız bir yalnızlık çizerken avuçlarıma
Sınırlarında çoğalıyorum haritaların



Adım yok benim
İllegal yaşıyorum sevgili
Senin dünyanda
Mavisi çalınmış göğün
Bulutu vurulmuş yağmurun
Kokusu çalınmış çiçeklerin
Yalancı cennetin şehirlerinde
Çoğaltarak umudu
Büyüterek yalnızlığı
İncitmeden acıları
Sahipsiz bir öykü gibi
İllegal yaşıyorum
Yüreğinin dağlarında...










CÇ_