İbrahimin ateşe atıldıgı anın
En koyu yalnızlıgına ısınarak düşen bir yabancının
Fukara bakışlarında sevdim seni sevgili
Hala gözlerimde yüzünün aksı.

Nemrut kokan gecenin
Hüzün kokan yagmurlarında
En sıg mahzenlerde yazdım
İzleri silinmeyen ağıtlarımı siyah beyaz

Güz zamanı harmana dönerken ufukta
İdamlık insanlar çekilirken çarmıha
En isa yanımla tutundum esen rüzgara avuçlarımla

Şimdi vitrinleri az sulu rakı kıvamında olan
Bu sahte şehrin faili meçhul yaşanmışlarındaki
İsimsiz cesedin adında seslen bana kimse duymadan

Ey sevgili başak kokan çukurovadan
Sarıyı koynuna almış haymanadan
Nice aşkları gurbet eylemiş yedi kulenin zindanlarından
Kamburu aşkı bile taşırken yüksünmeyen
nasradamusdan konuş bana En çirkin halinle

bırak kırılsın aynalar
küssün dünya sana
sen saçlarını sırça köşklere savurma
çevir yüzünü ışığı çok olan dünyadan
en sıg limanlar sana dalgalanırken
gönül limanımda, bırakma ürkek ellerini ellerimden…