13
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
1819
Okunma

Vazgeçtim yazmaktan
Giyinip yalnızlığı, denizi yatışmayan bir aşka yürüyorum
Dudağımda kederli ağıt, dilimde ölümlü bir aksan
Hangi ressam yakalayabilir sepya çocukluğumu
Tutunamadığım fırçanın ucundan
Varsayalım seni anlamam gerek
Neye yarar yırtık resimler gibi acıyor ellerim
Yüzümdeki en eski mimik
Zembereği gülüşe kurulu susuşum
Üzerine yıldızları çektiğim yaralarım var
Utanıp geceyi basıyorum saçlarıma
Vazgeçtim yazmaktan
Dokunursa gözlerin acılarımdan kan sızar
Günaha boyanır sev(iş)melerim
Şimdi bu hayata ne kadar yükselsem kırık ökçelerimle
Gökyüzünü hiç öpemeyeceğim
Kirpiklerim aralanacak olsa yalnızlığına
Bakışlarından intiharımı içeceğim
Çünkü ölüm kadar soğuk gözbebeklerin
Vazgeçtim yazmaktan
Yoruldum sevgiye aç şiirleri avuntularla doyurmaktan
Ne yazsam ne çizsem beyaz sayfalara "bütün korkular beni sana yazar"
Zira; aşkla kutsanmış ürkek bileklerim...
_asmin_