Yüreğimi deler burgu,
Şiir olur dile gelir.
Ne hayaldir, nede kurgu,
Sözüm özle bile gelir.

İlik, kemik, kan ve deri,
Olduğum o günden beri,
Gönlümüz bir konak yeri,
Çile gider, çile gelir.

Akıl erse fikir ermez,
İzin alıp haber vermez,
Mutluluğum uzun sürmez,
Hazlar bela ile gelir.

İşe yarar iş yaparım,
Zarar eder tez batarım,
Beş kapıya zar atarım,
Her seferde gele gelir.

İş başında ineklerim,
Boşa çıkar dileklerim,
Yağmur olur emeklerim
Dolanarak sele gider.

Sinek konmaz dalımıza,
Dönüp bakmaz balımıza,
Köpek banmaz yalımıza,
Çabalarım yele gelir.

Parmağıma mızrap değmez,
Teğet geçer boyun eğmez,
Hoş bir nağme beni sevmez,
Saz göğsünde tele gelir.

Pazara sergim serilse,
Gün vadiyle söz verilse,
Düz adrese gönderilse,
Eğrilerek ele gelir.

Ne aptalım nede salak,
Yaş altmış dört, hâlâ şalak,
Gerek yokken şimşir tarak,
Başımdaki kele gelir.

Yollar bana yokuş ekler,
Haramiler pusu bekler,
Topuğuma batan dertler,
Dizi aşar bele gelir.

Bencileyin kalan naçar,
Hakk’a döner avuç açar,
Cümle mahlûk benden kaçar,
Bülbül bile güle gelir.

Dert çekeni Mevla’m korur,
O isterse olmaz olur,
Ta ezelden doğan o nur,
Döne döne çöle gelir.

Yaralıyı aşk sarınca,
Yar hasreti uzayınca,
Telli turnam susayınca,
Süzülerek göle gelir.

05.04.2010…Mustafa YARALI