Biliyorum;
Anlamı da yok artık, haykıran acı feryatların
An an doğar içimden, isyanlı kötü duygularım
Gök kubbeden benim sakındığım, senin hataların
Yar çekiver gururdan elini, bak sonra batarım
Mevsimsiz yanarım!

Çok uzak çok!
Atide ışık mı, hiç yok ?
Ümitlerim de yel olmuş
Dalım tel tel ayrık kırılmış, yok
Hayat ise delik kevgir, bomboş
Ben ki, tümden içimsiz sarhoş

Tüm yaşamın, çökmüş değirmenleri
Dönmez çarkım, vicdansız çekmez elleri
Yarınım yok
Ekmeğim yok
Hayallerimse, hiç yok
Katıksızlığın da...
Ellerim; biçare kalmış göğsümde, boş
Umutsuzca beklentilerim ise zaten bon boş

Çıkar da;
Seyr-i âlem eylerim tütmeyen bir bacada
Doğuştan kayıpları oynarsın ilk yokuşta
El bağlı âmâ gözle yıkılır tek kurşunda
Kala kalırsın hiçsiz biçimde tek vuruşta

Neyler sahil; kendini çırpan, hoyrat bir deli çapkın o dalga olmazsa
Eritebilir mi ki rüzgar, yumuşatan kul olmazsa
Duygular, akarda akar
Özlemimde sıcak bir sarılış da kalmazsa
Bazen senin içini, bazen de beni yakar
Hicranla, çaresizlikte bakar
Akar

Tut ki;
Bir an batıverdik duygularda, coşkuyla içimizden
San ki;
Yağmur gibi coşup, aktık gönlümüzden
Sen, sevin duygusundan anladığın kadar ki
Don kalıverirsin, edepsizliğinden...

(02.11.2010)AZAP...