4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
876
Okunma
şimdi sen uyuyorsun…
yorgun bedenini örten karanfil kokulu bir karanlığım
kollarım boşluğa açılan pencere gibi
sarıyorken bedenini
kokun hüznüme eş
kokun geceme keleş sesleri
dağ ardı kaybetmek tüm unutulmuşluğu
düşün yüzüme kardeş
sende sevişirken tüm yitirilmiş hazlarım
ellerin kaçak bir sigaranın dumanını ciğerlerime çekmek gibi
şimdi
seni kılıyor bedenim
yasaklara ibadet etme vaktindeyim
seni arıyorken tüm kayboluşlarım
dön bana
gece Munzur dağından daha soğuk koynunda
bilirim kızmaktasın bana
dokunmak kolay değildi oysa karanlığına
diline karşı bin kelimeyle doğardım izin verseydin eğer
el değmemiş ütopyana…
bedenim toprak, bedenim kan kokuyor diyorsun da
zaman ansız ilerliyor ruhumda sen olmayınca
ve gözlerim işkencede bir faili meçhul olmaya razıyken
bu neyin cakası
ey gece
ilerle şimdi
sen ise uyu
Ben uyutmalardayım sende kalan ruhumu
5.0
100% (7)
Cevap Yaz