nasıl orta yerinden bölünürse
bir bebek

ve kirli önlüklü pazarcıların
iye sehpalarında

çürümüş yaban mersini kokusuyla

sergilenirse

ve ağlama seslerini duymamak için
parmaklarını nil vadisi gibi uzanan
aort damarının çırpınışına inat
kısa yoldan kulağını kanatırcasına
üç devasa piramit talan edilirse

ve çımacı kamaralarında
rahimleri alınmış
erkek doğum sancıları
yosun tutmuş duvarlarında
korkak çocuk çığlıklarına
can evini kaparsa

sabahıma düşen sensizlik
dudaklarındaki çattlaklığı
düşlerimin en karabasan
vıcık vıcık uyanışlarına gebe sabahları
doğururken
ve artık
sabahın en cılız ışığına değen tenin
camdan süzülen buğu gibi
ürkek
pencereye yapışmış
ölü güvercin tüyüne
can vermeye yetmeyecek

ve haykıracak "ben"den
pencere dibine düşen
ölü güvercine can veren
"ateşten arabalı"
neden bir tüyün
"ben"imle bedenlenmesine
izin vermediğini

artık çıkarma zamanın(dır)
yosun tutmuş kınından
paslanmış hançerini

vurmak için
yılgın bahar esintisinden
uçuşan öteki ölü güvercin tüylerine

oysa senin tanrıların
çok iyi biliyorlardı
kirpilerine hapsolmuş bir damla yaşın
çirkin çocuklar doğuran
erk kamaralarına düşünce
yanıp "kül" olacağını

oysa merhamet
kirpiklerindeki güç
cesaretin kulaklarındaki
"ınga" sesleriydi

hep öyle bil(din)

sen
kirpiklerini
eros oklarını cilalar gibi
parlatırken
süzülüp sessizce düşüverdi
kirpiklerinin arasından bir damla yaş

tutamadın

tenine değdi önce
senden olsa tanırdın oysa

"sen"den olsa
tanırdın

sende ama "sen"den olmayan bir damla
elmacık kemiği üzerinde kaldı
sessiz sancısız

herkesin gözü önünde
ama hiç görünmeyen
erosun kanatlarını perde yapıp kendine
saklandı elmacık kemiği üzerine

bil(e)medin

ne aynaya bakınca gördü gözlerin
ne de ellerin yakalayabildi

tüm zaman çekimleri bitti

"ben" yok olunca
"an" kapısı açıldı