"sen yanım"da güneşler açıyor
"ben" kapandığımda

bulutlar çökünce düşlerime
"sen yanım" ışıl ışıl

kör karanlık işkencecileri
korkak polis terlerine karışırken
"sen yanım"dan
"hanım"elleri saçılıyor üç-bir yana

beni al

bir dağ evinde
buz kesmiş ormana bakan
ufacık pencereden ürkek yol alan
cam buğusu kadar çaresizim

dışarıda dede çam ıslıkları
beynimde insan sluetli
kahpe cellat ulumalarına karışırken
beni al

bu yanımda
hayalleriyle
misketlerini çaldırmış
ürkek bir çocuk
cılız çatlak dudakarında
kelebek kanadı titrekliğiyle
gülümserken
beni al

sen yanım olimpos’ta

pompei’deki ateş
yeter mi kanatlarını ısıtmaya

tanrılar kapılarını kapatmış
yosun tutmuş evleri
okları örümcek bağlamış
ateşten arabaları buz kesmiş
"sen yanım"da ince bir ışık sızar

(oysa bilirim)

"sen yanım"da
her an
depremler