Şu gönül postumu nereye sersem,
İçerim alevde, yanar gezerim…
Bir kulun başına taş değmiş görsem,
Acıya bürünür, kanar gezerim…

Sevda türküleri söyler dillerim
Kırıktır omuzdan, düşer ellerim
Çöle savruluyor sanki küllerim,
Mecnunum Leylamı anar gezerim…

Divane olarak yayılmış ünüm,
Kaybolmuş mazide, görünmez dünüm,
Karanlık geceye bürünmüş günüm,
Beynimi hüzüne banar gezerim…

Yetimin kolunu örten yen’imdir,
Firak eden bülbül sanki tenimdir,
Boranda gül açsa derdi benimdir,
Başıma kar yağar, donar gezerim…

Biterse dertlerim, o an ben bittim,
Ya ruhum kayıptır, ya öldüm gittim,
Ya vicdansız oldum, zulümle yittim;
Kendime kahreder, siner gezerim…

Kükrerim beklide bir arslan olur,
Mazlumun derdine, dermanlar bulur;
Zalimlere karşı kalemi alır,
Heceyle sırtına biner gezerim…

Gönüllerde renk renk çiçek biterse,
Analar ağlamaz, kuşlar öterse,
Mevlâ ömür verir, bacam tüterse,
Nemrutun soyunu, yener gezerim…

25 Ekim 2010
Mustafa USTA