( Gülsen Çolak a sevgilerimle..)

Yollara bakıp hatırladığın
Benim İSTANBUL
Sokaklarından alıp başını
Ta uzaklara dalan benim

Kuruyan ağaçlarının arasında
Solan çiçeklerinin arasında
Çürüyen benim
Beni bulamazsın
Dipsiz kuyularında

Ne bağırabilirim
Avazım çıktığı kadar
Ne de
Dağlarında ateş yakabilirim
Boğazından geçen rüzgarlara
Eşlik etmez olaydım

Yabana atılmışlığım
Besbelli
Çok yaktı içimi
Ayrılık
Yolların ecel oldu bana
Yolların
Çaldı felekten geceyi

Aşinalar
Ses seda arar bende
Varsın
Hüzün dolu akşamlar
SARAYBURNU ndan yadigar kalsın bana

Şimdi uğrar içimin semtine
Dolar yüreğime
Kalabalıklar içinde
Bir başına kalmışlığının acısı

Kuşlar
Sonbahar gelmeden
Nereye gitti
Betimin benzimin hali ne

Vefalar hep
Başka alemde mi doğar İSTANBUL
Seyre daldığın BENİM
Sal gibiyim denizinde
Hayal meyal
Kayboluyorum uzaklarında
Yavaş yavaş

Almadın içimden ahını
Çalmadın kapımı
Cemrem olup
Düşmedin suyuma
Düşmedin
Issız
Toprak yollarıma

Gökyüzüm
Çoktan yitirdi maviliğini
Gidiyorum işte İSTANBUL
Kapat gözlerini İSTANBUL
Görme
Dönüp dönüp
Sana baktığımı..


NURCAN BENLİ-ERDOĞAN OFLAZ

Seslendirmiş olduğum şiir
D..