karanlık
bir namluya özenir gözlerin
üzerime her doğrulttuğunda bakışlarını...
korkarım ki failim olacaksın birgün ? failim...
kanım akmaz ama inan, ...akmaz
pıhtılaşmışken bütün nehirler...

kimseler duymayacak
kimseler görmeyecek nasılsa

üstelik,
bu şehir
ve kaldırımlar alışkın
böylesi... cinayetlere

ve
gazetelerle örtmek kalacak sadece, gazetelerle
sonradan meraklı gözlerle toplanan kalabalıklara.
ve içlerinde hiç biri,
tanıklıkta etmeyecek
gözlerine
alenen tetik düşürmüşken...

çocukluğuna verecekler sonra
çocukluğuna
her şeyi tasarlamışken önceden...
ve en fazla
üç beş yıl yatacaksın biliyorum.
biliyorum ki,
sonrası alabildiğine özgürlük,
sonrası deniz ve kumsallar...
ama, ya gözlerin !
üstelik bütün mahsumluğunu da yitirmişken...
bir daha nasıl kucaklayabilirsin insanları...
şöyle doya doya.

doğru ya !
bu ülke alışkın böylesi faili meçhul cinayetlere...
bir eksik bir fazla
ne farkederki artık senin için...

26 Ekim 2010
Malazgirt’li