Boynumuza dolanan kara bir kemendin
Düğümünü çözen meş-a le sendin
Uygarlık bayrağını sırtında taşıyan
Her tomurcuk çiçekte alın terin
Dikilsin meydanlara dikilsin heykelin

Elinde tebeşir karatahta başında
Arayana umut bulana yardım
Yağmurda, çamurda, karakışta
Türküm doğruyum çalışkanım diyen çocukları
İşledin nakış nakış bütün Anadolu’ da

Dün gibi hatırlıyorum günaydın çocuklar deyişini
Adları okuyup ne güzel söylemiştin benimkini
Resimler çizdin sonra harfler
Hangi kalem yazar hangi şiir anlatır seni
Sen çaldın öğretmenim gönlümün ilk zilini

Herşey değişti öğretenim herşey değişti
Düşlerin bir de alınyazın dışında
Ah öğretmenim! Bu neyin umudu
Yüceltip yükseltmek tek inadın
Elinde tebeşir karatahta başında

Demir bir çemberdir yokluk kır kırabilirsen
Topla, çıkar istersen çarp, böl
Ne eylersen eyle hesap tutmaz
Bir tarfın deniz
Bir tarafın çöl

Sensiz yaşam karanlık bir uçurum
İstikbale ışık yakar öpülesi ellerin
Seni nasıl unuturum seni nasıl unuturum
Sen kırık pencereli okulun sapsağlam öğretmenisin
Nerde görsem tanırım seni gecemde yıldız gibisin

Sen çağdaşlığın kal-a sı tarih kadar eski
Sen ulu çınar gövdende onca sarmaşık
Bağnazlığın düşmanı sen mazisin sen ati
Yunus’sun Mevlana’sın Şeyh Edebali
Sen ateşsin ben çıra yakmazsan yanamam ki

Hüseyin Çelikten　
24 kasım öğretmenlergünü anısına