kaç memleket eskitip
kaç şiire kelepçe taktım yokluğunda
bilemezsin
sırf öcümü susturmak adına , bıraktım düşlerimi zamana


kaç matemi sayıp ellerimle
kaç eşgâli çizdim omuzlarına
çözemezsin
yasladığım başımı dik tutmak adına , sindirdim yanlışları hayata

kışın beyaz eteğine abanırken esmer gülüş
baharın yanağından düşer katre katre ölüm

bakma sen !
yıkımını durdurduğum
inşa edilmeyen ömrümden biçtiklerim
attığım narâlara helâllik verendi
lokmaların boğazıma dizilirken ,suyumdu sevgi


bir gün;
bir palyaço gibi
bıraktıklarını oynayacağım kendime
aynadaki yüzüme tokatlar savurup
hırsımın çimdiğiyle sızlatacağım gamzemi
ellerim acıyacak,
dudağıma kanın kırmızısı bulaşacak
arkamda ise mendil uzatan bir gölgeyi düşleyip
yine yalnızlığı tartacağım

sen yakınıma düşen en uzak ihtimâl
çelmeleri kabul edip topuğunu kırıyorum

hadi
Şimdi yürü(t) !!!

20/10/2010
17;50
eMİNE