teneşire yatırılır ömür
sırtındaki yükü
elindeki umudu alınarak
çıplaklığı kalır

iki cihana köprü olacak imgeler dökülür teninden
saçlarının her teli idamlık ip gibi
dolanır boğazına
sarılır bir cuma vakti namaz duasına

güneş sıcağından çekilirken
ay sırça bir bölmede ışığından kesilir
yarım yamalak kanıtlarla muhakemesi kurulur hayatın
ve bir anahtar deliğinin gözlerinde
bakılır gerçeğe

aralanan her perde de eskitilir yeniler
yuvarlanan her hecede düğümlenir sözler
varlığına yokluk
yokluğuna ucuzluk bulaşır

yalnızlık b/aşı kesilemeyen bir azap
darağacının eteğinde gezinir her an

acaba dedim
biraz erken değil mi
teneşirin gövdeme değişi

neyse artık
zamanı geldiyse bırakmaz yolcusunu durakta
yazgı bir soluğun ucu kadar uzaklıkta

kesilen gerdanımın nefesim olsun , iki dudak arası
bedenim hazırdır uyumaya , dilde müzmin duası

22/10/2010
15;45
eMİNE