YIKILMIŞ TAHTIM BAHTIM


İçerim yanıyor yangınımı anlatamıyorum
Derdim sarmış bedenimi lakin anlatamıyorum
Yıkılmış benliğim ayakta duran sadece görüntüm
Yok, olmaya yüz tutmuş yaşantım

Kahır mektupları yazıyorum benliğimden benliğime
Hüzünler mekân tutmuş yüreğimi derinden derine
Gözlerimin feri sönmüş pınarları kurumuş
Anlayanlarım bir bir yok olmuş

Tutunmanın anlam ve manasını arıyorum bu soluk aldığım dünyaya
Sarsılıp duruyorum bir hoyrat zamanda serseri bir rüzgârda
Savruluyorum yok olmaya gönderiliyorum dost dediğim insanlarca
Katliamım yapılıyor her gecenin zifiri karanlığında

Umutlarım alınıyor tek tek sanki tırnaklarımı etinden koparırcasına
Bedenim titriyor dizlerim taşımaz hal alıyor benliğimi
Cüsem yerlere yıkılacak gibi oluyorum
Korkarım ki düştüğüm yerde toprak kabullenmez bedenimi

Bir ahnegin son karesinde gibiyim yıkılmış bir sarayın kalan kalıntıları gibi
Tutunmak için esen yele serserice karşı çıkan bir solmuş yaprak ahengindeyim
Başım önüme eğiliyor yokluklarımın kılcal damarlarında yaşıyorum
Bir mumun son nefeslik ışığı gibiyim

Derdim benliğimi alıp götürdü benden ıraklara
Geri gelmez elde var olanları yitirdikten sonra
Bir Yağmur düşer yüreğime Yağmur yağar ben ağlarım
Selam veririm hanede kalanlara bir ahengi içinde kalır Aleyna nurum

Onurumu salıveririm rüyalarımın derinliklerine
Rüyalarım karanlık olur başımı yastığa koduğum andan itibaren
Onurum olur aydınlığa çıkaracak ilk adımım
Yok, olu veririm uyanınca gecenin zifiri karanlığında

Benzim solar dilim lal olur kelimeler tıkanır kalır boğazımda
Gözlerim dolup taşar akmaz bir damla pınarlardan ölümden feraha geçiş için
Ezilir hasretlerin önünde yüreğim benliğim
Yok, olmaya yüz tutar dilime takılır anlamlı manalı o üç isim

Yağmur derim serin suların altındaki bir bahar gülü gibi
Gözleri tebesümü yüreğimi benliğimi yakar tıpkı bir baba yüreği gibi
Arar gözlerim deymek ister dudkalrım eline yanaklarına saçının her teline
Kahır yüklenir katarsız bir vagon limansız bir gemi olurum

Başım döner ardın sıra dilime Aleyna düşende
Bir serin bahar yeli gibidir sade duru ve sesiz
His yatını gözlerinden okurum sıcaklığını elerine dokununca anlarım
Tatlı bir ölüm gibi gelir bana yürekten bana bakan bakışlarını görünce,

Tarihe koşarım yalın ayak Onurum düşer ardın sıra peşime
Yürüyüşü tıpkı ben bakışları dersen babasının kopyası sanki
Sıcak bir kalkan gibi gelir dokunulmazlığımı ilan eder derdin âlemine
Sonra hüznünü döker benliğime tıpkı karanlıktaki serseri mermi gibi

Anlatırım yüreğimin üç parçaya bölünmüş halini
Hiç kimseler bilmez benim hali ahvalimi
Tebessüm eder geçerim yüreğimdeki yangınımla
Ben susarım onlar anlamaz sukunluğumun nedenini

Ben koşarım onlar için ardın sıra onlar savaşta mağlup edilmiş bir savaş çı görürüler
Titrer her salise beynime zehir gibi yerleşen anılarım
Çalındık’ ca goncalarımın hayali benliğimde
Ölümü beğenmeye vaktim kalmaz ölür, ölür dirilirim yeniden üç goncam için…

“YAĞMUR, ALEYNA ONUR sizsiz Nefes Almak Bana Haram Olsun…”