Üstad gecenin saat ikisinde kıymet verip yorumuma cevap yazmış.Kendisine çok teşekkür ediyor ,noktasına ,virgülüne dokunmadan aktarıyorum.



İlkönce ilgi ve yorumuna teşekkür ederim. Hayatımda sorduğunuz sorunun cevabını çok düşündüm. Bunun cevabını yaşayarak öğrendim. Niçin bizim insanımız okumaz ve bilim adamı çıkmaz.
1. Aile yapımız genellikle çocukları cocukken çok şımartır, büyüdüğünde aşağılar ve adam yerine koymaz. Bu da çocukdaki özgüvenin yirilmesine neden olur.
2. Biz okumaya genellikle toplumsal satatü ve para ekseninde bakarız. Okul biter okuma da biter. Fakat Almanlar okul bittikten sonra da 60 ve 70 yaşındaki insanlar okur. Hatta yemek okurken de okur.
3. Toplum olarak kas ve kabadayı tarzındaki kişileri daha fazla severiz. Okumuş sakin insanlara pek fazla adam vasfını vermezler.
3. Türkiye cemaatler ve siyasi akımlar bakımından bölünmüş bir ülke. Siyasi partiler ve cemaatler müthiş insan harcıyor. Samimi söylüyorum. Çok okuyan bir insanım . Hayatım ortalama olarak 12 saat kitep okumayla geçti. Siyasi nedenden dolayı İmam Hatipten kovuldum. Müdür açıkcası söyleyim Milli Görüşöüydü. Bende kendi halinde teneffüslerde dahi ders çalışan biriydim. yeni çubuk kazasında bir yurt olduğu için orda kalmak zorunda kaldım. O yurtta Nurcularındı. Ben de İmam Hatibin ikincisiydim. Nurcular beni okuldan araştırmışlar. Bir gün balkonda ders çalışıyorum, baktım aşağıda bıyıklı genç dört kişi. Bana dediler ki Soner Çağatay'ı arıyoruz. Ben de o kişi benim dedim. Daha sonra yeniçubuğa yurt açtıklarını ve benim imam Hatip araştırdıklarını söylediler. Bana Yurtta kalmamı önediler. Benim de başka bir çarem yoktu ve kabul ettim. O yıl yurtta üniversiteyi kazandım. Ve yurt şöyle bir ilan yaptı: Biz bir yurt açtık ve ilk senede bir öğrenciye üniversiteyi kazandırdık. Halbuki köpek gibi çalışan bendim. Bir gün gece müdür geldi. Ben tek başıma battaniyeye sarılmış ders çalışıyordum. Bana dediki ışığı boşa kullanma yat. Kul hakkı. Ya anlamadım ben, sınıfta ders çalışıyorum, vallahi günde beş saat uyuyordum. Ya o müdürün içinden geçmez mi ki, böyle çalışan bir öğrenciye sahip çıkalım. Ya ben ünüversiteye çalışırken Meydan Lauresseyle çalıştım. Ben kazandım onlar reklam yaptı. İmam hatipdeki müdür benim çok çalıştığımı biliyor du, ya düşünmez mi böyle bir öğrenciye sahip çıkalım. Aksine nurcularda kalıyorum diye o beni, ağacını ve tuğlasını taşıdığım okulumdan küfürle kovdu. Ben de o gün okula gittim ki, ünüversite kazanmış bir öğrenci olarak, çıkar çocuklara bir konuşma yapıp onları okumaya teşvik edeyim. Aksine kovuldum. Şimdi bana selam vermiyorlar. Bilmiyorum onlarla bir bağınız varmı. Ama gerçek olan bu. Bu ülkede okuyana sahip çıkılmıyor. Herkes dini, felsefi veya siyasi ideolojisine uyugun adamları istenilen yerlere getiriyor. Emek vermiş insanların emeğini takdir eden yok. Mesela ben şuan çok maddi sıkıntı çekiyorum. V e günde 12 saat ders çalışırım. Gitsem Türkiyedeki kurumlara bana burs verin vermezler. Kimse notuma bakmaz. Şekle göre burs veriyorlar. Bize örnek olacak bilim adamımız yok ki nesil örnek alsın. Son zamanda bir Cemil Meriç. Başka yok. Hayatımı düşündüğümde oturur ağlarım. Ya ben kimseye karışmam. Ama doğru hususlar kelle gider, yine kesik başım bilgisel doğruyu söyler. Bu yüzden Türkiyedeki kurumlar, siyasi, dini, felsefi olsun, insan harcıyorlar. Sonunda Almanya kaçıp geldim. Ne yapayım.
3. Devletin belirli bie eğitim plan ve ideali yok. Her hükümetle eğitim anlayışımız değişiyor.
4. Devlet ve Türkiye'deki sanayiciler veya fabrikatörler bilginin uygulanacağı alan yaratmıyor. devlet sadece memur yetişitiriyor. Bir de Ülkedeki fabrikalar kendi elemanı kendisi yetiştirmeli. Yani devlet sen yetişitir ben çalıştırayım dememeli.
5. Eğim milli bir husus buna ideolojik bakılmamalı. Ama ülkemde böyle değil.
6. Maddi sorunumuz var. Ekonomi kötü.
7. Türkiyedeki bir kşinin çalışma saati hiç belli olmuyor. Adam günde 12 saat çalışıyor. Ortalama bir Türk haftada 60 saatten fazla çalışıyor. Böyle olunca kitap okuma ve kendini geliştirmeye zaman olmuyor. İş saatlerinin zamanı belirlenmeli.
8. Türkiye öğretmenlikten mezun olanlar, ön pratik yapmadan öğretmenliğe başlıyor. Yani öğretmen kendi kitap okumadığı için, çocuğa kitap okumayı sevdirmiyor.
9. Medya şu an türkiyenin Deccalı. Bu medayaya dur demek lazım. Ya Almanya'da bir tane dizi var. Benim ülkemde 60 yakın. Burda 6 belgesel kanalı var. Öyle belgesel ki Türkiye'deki Mahsun filimlerine on çeker.
Çok ilginç şeyler gördüm belgesellerde. Bu kadar bana okumayı sevdiren bir şey de Alman medayası. Belgeseller, ilme ve tekniğe merakımı iyice alevlendirdi. Mesela Afrika'daki Termit karıcaları hakkında belgesel yapmışlar. Termit karıncalarının yuva yükseklikleri birbirinden farklıdır. Bu, bir bilim adamının dikkatini çekiyor. Neden yuvalarının (baca gibidir onlar) birbirinden farklı? Araştırıyor ki yükseklik farkından dolayı, yuvanın içinde bir cereyan akımı ouşuyor. Bu cereyan akımı yüzbinlerce karıncanın nefesssizlikten ölmemesini ve kirlettikleri havayı temizlemesini sağlıyor. Ve mimar bu karıncaların soğutma ve klima bilgilerini alıp ev yapımında kullanıyor. Sıcak ülkelere bu projeleri satıyor. Çünkü sıcak ülkeler de evleri, karıncaların klima sistemine göre inşa ediyorlar ama iyi ve ağır maddi bedel karşılığında
ve de ventilatörün yaktığı elektiriğe geden para ortadan kalkıyor.

Dostum durum böyle. Dilerim incitici olmamışımdır. Ama dertli bir adamım affola.

Saygılarımla