Yagmur yağarken ağlardı kadın,
Kimse anlamazdı,
Sen de anlamadın.
Sormadın ki neden
Neden bu yalnızlık,
Yabancılık.

Susardı kadın,
Kendinden korkardı
Korkardı aynadaki görüntüden.
İki kişilik yalnızlığın,
Acısını taşırdı da
Söylemezdi kimseye derdini
Hem söyleseydi
Kim anlardı ki kadındaki yerini.

Kulaklarını kapatırdı kadın,
İstemezdi duymayı
Ayrılığın yaklaşan adımlarını
Acıyı tatmıştı bir kere
Soğuk ve kanlı.

Gözlerini kapatırdı kadın,
İstemezdi görmeyi aşkın yalanlarını
Varsın ona ’kör’ desinler
Hiç kulak asmazdı
Anlatırdı bakışlarıyla dünyasını ’aydınlatanı’.

Ve üşürdü kadın,
Buz tutardı yüreği
Ama söylemezdi.
Söylese de farketmezdi ki zaten
Onu kim anlardı
Hangi yabancı, hangi yalancı...
Çekilirdiler bir kenara
Titrerken ölüşünü izlerdiler

Gün doğmadı ki kadına
Bir geceden diğer geceye geçti her damlada
Bir köşeye sinmiş ağlarken yalnızlığına
Sen de beklemekteydin
Yaşanmış hevesler ardındaki
Ayrılık durağında.

Şimdi,
Kadın hancı,
Kadın aşık.
Adam yolcu,
Adam ayrılık.