Benim dünyam kâğıttan ve ağaç kalemlerden
Benim kısa rüyam mihr u mâhsız âlemlerden

Bir üfürmede söndü, âfâktaki âftâbım
Mâhımı yutuverdi, içimdeki girdâbım

Dertli sâzım dilimdir, ince kalem mızrâbım
Kâğıtlar habîbimdir, mürekkepler şarâbım

Masada üç nedîmim:Kâğıt, kalem, mürekkeb
Bir masada toplanıp dertleşirdik biz her şeb

Bu üç ketum sırdaşım, bütün sırrıma âgâh
Âh onlarla dertleşmek, şu rûhuma inşirâh

Çizgisiz kâğıtlarım, ruhumun tek aynası
Simsiyah mürekkepler, ellerimin kınası

Dudaklarımda hâlen, kalemlerin bûsesi
Kulaklarımda nâlân, kâğıtlarımın sesi

Kalemlerim fısıldar, yazdığım kâğıtlara
Sessizce şâhit oldum, binlerce ağıtlara

Yazarken konuşur hep, incecik maşûkuyla
Onu kalbinden vurur, kalem nâzik nûkuyla

Leyla ile Mecnun’dur, kâğıt ile kalemim
Birbirine muttasıl ve çift gibi mütemmim

Kâğıt, Havva misâli, kalem babamız Âdem
Allah etmezdi yoksa, Kuran’da ona kasem

Dünyayı değiştiren, bu sihirli sopadır
İlimler deryâsına, attığım bir çapadır

Kâğıtları sererim, bir ağ gibi denize
Takılan balıklarım, hayli şigiftengîze

Kalbimin yarasına, kalemdir gerçek neşter
O yaramı sarmaya, temiz bir kâğıt yeter

Zaten onlarla sardım, derin zahm-ı sinemi
Başka ne dindirir ki bu muazzeb elemi

Kuru, ince yapraklar, gözyaşıma teşnedir
İki gözüm onlara, fışkıran bir çeşmedir

Fikir çiçekleri var, o firdevsî gülzârda
Onları sularım ben, uzun leyl ü nehârda

Kâğıtla kalem saklı, gideceğim mezârda
Çun Kirâmen Kâtibin, onlarla intizârda

Soner Çağatay 13.10.2010 / Wuppertal

Kelimeler:
Dil: Gönül
Habib: Sevgili
Ketum: Ağzı sıkı, az konuşan, sır saklayan
Mihr u mâh: Güneş ve Ay
Âftâb:Güneş
Nedîm: Arkadaş, dost
Şeb: Gece
İnşirâh: Rahatlama
Nâlân: İnilti
Nâzik nûk: İnce uç
Mütemmim: Birbirini tamamlayan
Kasem: Yemin
Şigiftengîze:Hayret verici, şaşırtıcı
Balıklar: Burda kastım fikir ve duygu
Zahm-ı sine: Sine yarası
Muazzeb: Azap verici
Teşne: Susuz
Leyl ü nehâr: Gece gündüz
Çun: Çünkü
İntizâr: Beklemek