şehir sessizliği bekliyor sabırla

yoksa nasıl yıkanır / aklanır

taptaze nasıl çıkar sabaha

bir an da olsa / susmalı evren

evler kervan olup yola düşmeli özgürce

nasılsa zincirlenecek yine ertesi güne



istersem alır başımı giderim ben de kırlara doğru

bir sonbahar vedasıyla / dudaklarımda cigaram

gülümsüyorum

ellerim gözlerim dudaklarım sırf tutku

her taşın altından sesleniyorsun




şehir hep üzgündür varoşlarda

utanır kimsesizliğinden

camları gölgesiz pencerelerin

tek tesellisi beyaz bir sardunya

kalk gidelim diyor kaldırımlar

zaman hemen yanı başımızda





istersem yollara meydan okuyabilirim ben de

her dönemeç yeni bir varoluş

varmalıyım sonsuzluğa birikerek

aklımda geçmişin aynaları / ama uzak

mutluyum

umrumda değil son kıvrımdaki tuzak

şimdiden bana ulaşıyor soluğun

.....

f.a.