27
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
2990
Okunma


toprak kutsuyor ayrılığı
sevda yaprak yaprak düşüyor bağrına
dudaklarım savrulurken bahtsızlığa
tapınıyorum acılara
tutkun bir eylül daha bitiyor
beni de gömüyor damarlarına
kahverengi bir yel gizlice geçip gidiyor ötelere
özlem yakıyor gözlerimi
ağaçtan heykeller diziyorum pencereme
diz çöküyor sensizlik
kapımdan geçemeyeceksin izinsiz
patikalarımdaki gölgeler esmerleştirecek seni
kızılın hükmü kalmayacak
son kuşlar hoşça kal demeyecekler
eylülü nasıl bilirdik biz
biraz kırgın biraz öfkeli biraz mahsun
ağzı var dili yok günlerden kalma bir eylül işte
inanılmaz derecede suskun
toprak secde ediyor kaderine
öylesine derinden inanıyor ki ölümsüzlüğe
eylülü sevmekten başka çare kalmıyor
...
f.a.