İnsan sevgisiyle başlamıştı
tozun dumana karıştığı bir gün
dost bir yüreğe açmıştın yüreğini
saymıştın bütün dertlerini mazi’den yana
ağlamıştın yılların arkasından

paylaşmıştık iyisi kötüsüyle işte her şeyi
sonra gülümsemiştin usulca
hesaplaşmaydı hepsi
acılarla vedalaşman dı belki
dinlemek ti, anlamak tı
birlikte hissedebilmek ti
birlikte sarabilmek ti yaraları

bak… sen iyileştin gülüm
gülümse çırp kanatlarını uç haydi
ve dön artık yaşamın mutluluklarına doğru gül yüzünü

bende dertler var
acılarla hesaplaşmalarım da
hüzün kol gezer dört bir yanımda
yüreğim ise, yanmada nice zamandır
ateşlerde kavrulmada dilim
ne sevda
ne şefkat
ne de vefa geçmedi ki benim sokağımdan
bu kayıp şehrin ıssızlığında kayboldu çığlıklarım
duyan olmadı ki

bir kadeh kaldırmalıyım artık sana
dertlerimi sararken gece’nin şefkatli kucağında
yıldızlarla paylaşmalıyım sevdalarımı
benimle ağlarken yıldızlar
hüzün’dür bizi bağlayan
uzak dünyalarda kalmış hayallerimiz
hep bizimle ağıt yakan hüzün
biz hepimiz birlikte bir bütünüz işte görüyorsun gülüm

Sen , kalamazsın bizimle
Saramazsın dertlerimizi
Anlayamazsın hüzünlerimizi
İyisi mi sen git artık gülüm
Arkana bile bakmadan git

En güzel mutluluklar sana arkadaş
Sevgi, yolunu aydınlatan ışığın olsun
Sevdiğinin ellerini bırakma asla
yüreğinle yaşa sevgilerini
Şefkatsiz sevgilerden,
vefasız aşklardan hep kal uzaklarda
hiç olmasın yürekten olmayacaksa
eğer olacaksa da, olsun be gülüm
yalansız ,
riyasız ,
vefalı olacaksa …
…
…


Mert YIGITCAN /mertyigitcan
Maltepe / İstanbul
10 / 10 / 2010