demek gidiyorsun
öyle hiç çaktırmadan hemde
valizini de hazırlamışsın üstelik
üzerindeki ayrılık kokan kıyafetleri saymasak birde
rast gele...
sadece kapıya
uzak kalmış biraz ellerin
ama görüyorum ki gözlerin
dünden gitmiş gibi anlamsız bakıyor artık her şeye...

şimdi sen gidiyorsun ya
her gidişin dönüşü olduğunu bildiğin halde
git/ ki gitmeye gözkırptığı anda gözlerin
bitmişti zaten benim için her şey...

ve hoş geldin ayrılık demekten başka çare kalmamışsa
tadını da çıkarmak gerek değil mi ?
yoksa önümüz kış kıyamet
bu şehir celat kesilir bu aylarda

demek gidiyorsun ha !
git
ki parmaklarımın ilk kanaması değildi bu

ama dur,
ilkin ben çıkacam
bak, zaten aralanmış kapı
kaldırımlar beni bekler şimdi
üstelik gölgemle volta atmayalı da çok oldu

elimde bir olta
artık hangi deniz
daha çok mavi’ye çalarsa
o dur mabedim...

çıkarken kapıyı örtmeyi de unutma
son olaraktan
yoksa bir kaç sönük yıldızdan başka
gökyüzü bütünüyle yağmalanır...
ki az çok bilirsin beni, oldum olası korkarım karanlıktan...

sekizekim 2010
Malazgirt’li