Yalnızlığım yazgım değildi içimin sesi

Hecelerken dudaklarım ismini; insanlık susuyordu ateşe atıyordular dudaklarından aşksız sözleri

benim payıma düşen devri alemde; sevmekti, bazen bir Munzur türküsünde, bazende gülüşüyle konuşan bir kızın; civarına ay düşmüş, gözlerinde..

Eğilmeden bükülmeden içinde” el hak” “el vedut” olan yoluna ölünesi sevgiyle sevmek... İçimin sesi



Belki adına aşk denen bir düşün; içine Yusuf atılmış bir yerinde, sözlerimin vatanı bir ayetle irkilmek düşer bize...

“Siz hiç düşünmezmisiniz” diyen rabbin adı üstüne yemin olsun ki

Aydınlık yola çıkanlar ışığı taşıdılar bir ömür içlerinde, duasını ahirete taşıyan peygamber gibi,,

ki

“aşk” cenneti yüreğinde taşımaktı gölgesine yanmaktı sevdanın..ve

Gölgesizdi yandığım..yandığın gibi ... İçimin sesi
Şimdi
elini uzat..sevdaya düşmüş yanlarıma bağışla seni ....

Dudağında gülüşü yarım kalmış bir çocuğun duası kadar temiz seviyorum seni

Ve sevmek seni; bütün sevdasını öldürmüşlerin adına, yeniden diriltmekti sevgiyi bir gönül mezarlığında

Ve.....



Muhammedin (s.a.v ) haticeye sevdasından aldığım mirasla Sevmek düştü payıma..

Varmısın benimle yürümeye, kimliğim, kimsesizliğim olmaya içimin sesi

Şimdi bir ekmeğin bir ucundan ben dişlesem diğer ucundan sen dişlermisin

Şükrü kalbine dolayıp dudaklarında çok şükür yarabbi deyişine beni ortak edermisin bir âmin kadar



Ali kırdudu