Binlerce kez ismini değiştiriyorum
Olmayan ve hiç olmayacak olan kızımın
Aklımın gözyaşlarında yüzlerce soru işareti düğümleniyor
Gözlerim sonsuzluğa uzanıyor her defa
Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorum

Lokmalarımı toparlıyor yalnızlık
Çirkef bir sesin kurbanı oluyor dizelerim
Dertlerim demleniyor semaverde
Tavşankanı bu yalnızlık
İmgelerimin faili meçhul
Hiç ölmeyecek gibi yazıyorum

Geç kalan bir itiraf kurcalıyor beynimi
Oysa Kerbela ’da şehit düşenler bile biliyormuş gerçeği
Kaç asırlık bir giz bu
Hiç ölmeyecekmiş gibi ağlıyorum

Gün her sabah aynı doğmuyor
Ebedi batıyor sanki bazen
Batmayan bilmiyor
Her sabah aynı güneşi karşılıyor
Ve biliyorum ki
Hiçbir yas sonsuza dek sürmüyor
Hiç ölmeyecekmiş gibi yas tutuyorum

Yar yine dünü unutuyorum….

Arzu Buse ERASLAN
03.10.2010
13.36
ANKARA(Hüzün Diyarı)