nani’m konuşalım
şiir gibi dökülsün her söz
ağlayalım dünyanın kuşlarına
nani’m


konuşalım su yolu
toprak çölleşiyor gördün mü
taşıyalım suyu
kuşların kum rengi dudaklarına

…..

ağzımda eriyen kar
toprağı özleyen çocuklar
ve sen nani’m
özgürlüğüm sesim
kuş misali ağzımda bir damla su da olsa
ben taşırım
serçeler ateşlerde yanmasın
derman olsun diye
ben hep taşırım nani’m suları


ve ben kazırım tırnaklarımla engebeli dağları
yol açarım sana
ki o yollar bulduğumuz patikalar olacak
her birinde meneviş
karayemişler
ağaçların altında
mavi misket gözleriyle
yeşil minderde kahkaha
bak
nasıl rüzgâr esiyor yüzümüze
ve sevişiyor renkler de
biliyorlar birazdan açılacak buradaki su yolu
sen taşırsın kovalarla
bilirim


nereden gelir bu rüzgâr
nereye gider
renklerin sessiz cennetinde çocuklara yer var mı?
okşar mı saçlarını
ellerimi tut nani’m
dönüyor başım bir milyon yıl uzağında
taşları oyuyor koca adamlar
milyon yıl sonra bağlıyorlar çocukların ayaklarını
sonra bir kuş sürüsü çığlık çığlığa
durun
ölmedik daha
taşıyacak suyumuz var çocuklarımıza
hep beraber nani’m


onlar amerikan salyalarının kirlettiği minik yürekler
dünyanın her yanında
kurşunlarıyla kuşlar ölüyor
taşıyalım ve taşalım
bu rüzgâr çok güzel oluyor
and olsun ki bütün kanalları açacağız
görsünler


ve emperyalist postallar onlar
abhazya kerkük, erbil, kosova’da ,lübnan, filistin
hindistan, malezya’da
küçük İsrail yaratmak için öldürüyorlar
bakıyor kukla gibi sallanan aydınlar
hangi ülke çocukları var sırada nani’m
hangi çocuğa su taşımak gerek
alıp kaçıralım onları kollarımızla
uzun çetin bir yolda
kanasın ayaklarım
dert değil yorulayım
yeter ki ölmesinler


asla !


ben taşırım su / taşarım
bilirsin
can veririm bebekler için
sesi sesime değen nani’m



ben bilirim / su yollarına bakarsın
onlar dünyanın yanık kentleri
kuşların düştüğü kanallar
sen taşırsın su
uçar uçurtmalar gözlerimizde






su yolu / lacivertiğnedenlik