Aslında, dünyada yerim yok benim
Yalana-dolana alışamadım…
Boş yere taşıdı, beni bedenim
Vurguna-talana alışamadım…

Yanmayı dileyen küçük bir mumdum
Ömrümce “düzenden” bir kibrit umdum
Hayırsız aleve gözümü yumdum
Şerden güç alana alışamadım…

Ne konuşur-dilsiz, ne bakar-kördüm
Doğruyu söyledim, gerçeği gördüm
Haramla arama duvarlar ördüm,
Kul hakkı çalana alışamadım…

Hamlar hamal oldu, bağrım ardiye
Gam taşıdı bana hep üç vardiya
Sabrettim, her şeyi gören var diye
Münafık olana alışamadım…

Azgın arzulara mahpus olmadım
Nefsin talebiyle meyus olmadım
Haksız karşısında sus-pus olmadım
Gaflete dalana alışamadım…

Kimi var, üç kuruş geçse eline
Ya şaraba harcar ya da beline
Edebe sığmayan sefa seline
Kendini salana alışamadım…

Vereni her daim minnetle andım
Can emanetimi kulca kullandım
Zalime kaş çattım, mazluma yandım
Bigâne kalana alışamadım…

Veli BOSTANCI