Ellerin yüreğin buz,
Sönmüş yıldızların ışığı altında
Yas tutmuş
Yüreğinin, ciğerinin yarası
Diner mi sandın…


Derinden ah çekerken nefesin
Duman duman yükselirken göğe
Kapkara islerle yürürken
O yol sana aydınlanır mı sandın…


Aç susuz çöllerde mecnun gibi
Peşine düştüğün iki kelimenin
Can suyu olarak damarlarına
Akacağını mı sandın…


Kumrular ötüşürken sabaha
Hanımelleri yayarken kokusunu
Gecenin serin ayazına
Yüreğin öbek öbek
Sevdanın kollarında
Çiçek açar mı sandın…


Yalnızlığınla kalınca baş başa
Sokak lambaları ışırken
Sokak kedileri kaldırımları arşınlarken
Sevdiğin kucağını açar mı sandın…


Ah ah döktüğün her yaşta
Sevdayı çağıran dillerinin
Kurşun yarasından ağır
Kanayan ruhunu o yar
Onarır mı sandın…


Ne sandın! ...


Sırçadan bir köşk mü
Yoksa umutlarla sarmalanmış
Mutluluk dergahını
Bulacağını mı sandın…

Ah! deli gönlüm! ...

Ne sandın! ...

S E N? ...