Artık…artık mehtapsız gecelerimde
Oturup yıldızlara derdimi döküyorum
Söylediğin sözler geliyor aklıma
Karanlık gecelerde kör kuyulara düşüyorum…

Hani…diyordun ya belki bir gün
Bir gün biter belki bu sevda
Söyle…
Ruhunda anlam kalmayan sevgili
Bizim için o gün gelmedi mi ?
Zaten bizde,yürekteki ateşte
Damla damla erimedik mi ?
Söyle…
Ruhunda anlam kalmayan sevgili
Biz bugün tükenmedik mi ?

Geçte olsa anladım yalancı yüreğini
Yalanlarla ördüğün kalbindeki yerimi
Kaç yalancı yürekte kaç yalan sevda gördük
İnan...İnan yalana dil sürmedik
Hiç…hiç yalandan da sevmedik
Ve yalan söylemeyi bir an olsun
Akıldan geçirmedik

Her şeyin gibi gözlerin de yalanmış
Şimdi gözlerinden kaçırdığım gözlerim
Artık hep…hep yere bakıyor
Oysa yüreğim mağlup
Karanlık yüreğinde hapsolmuş
Bir çıkar yol arıyor


Artık…artık mehtapsız gecelerde
Yıldızlar dolduruyorum ceplerime
Olur ya bir gün
Sen gibi karanlık bir yürekte
Sevdaya düşerde hapsolursa yüreğim
O karanlık yüreğin derinlerinden
Beni mehtaba taşıyacak
Bir köprü yaparım belki

Mehmet Kadri GÜVEN