Bilinmez bir günün belirsiz bir saatinde tanıdım seni,
Hayalimi takvimlere sığdırdığım bir vakit...
Ruhumun iyi yarısını akıtırken bir saman kağıdına,
Diğer yarısıyla buldum seni.
Fırtınalı bir deniz geçirmiştin üzerine.
Sana her dokunduğumda ıslanırdı üstüm başım,
Çok kez aldanmıştım ya sessizliğine,
Şimdi inandım sesine bile tahammül edemediğine.
Ama ne olursa olsun kabulümdün.
Aklımdaki binbir sorunun cevabında saklıydı ismin,
Hangi bilmeceyi sorsalar dilim o beş harfi dizerdi önlerine.
Ne yapayım kabulümdün işte!
Gözlerime çılgın bir dinginlik indiği vakit tanıdım seni,
Kalbimin susuturucusunu çıkardığı bir günün,
Geceyi bile kıskandıracak kadar gizemli olduğu bir vakitte.
Bir tutku bahçesinde tanıdım seni,
Mağrurluğunun ezildiği bir masumiyetle gülümserken,
Ezilen içimi yumuşatmak için ben de gülümserdim.
Gülüşlerin birbirine dokunduğu bir anda tanıdım seni.
Tenindeki kanlı binlerce dikeni yüzüme sürttüğünde,
Ve bu kez aldığın hazla gülümserken gördüğümde yüzünü,
Tanıdım kendimi,alışkın olmadığım bu yasaklar bahçesinde.
Belki de hataydı bilmiyorum.
Belki de yalnızlığımın sevimsiz yollarında gezerken tanıdım seni,
Yüzün o yollardan daha sevimli geldi.
Kimbilir belki de tanıyamadım,
Ve bunu ancak;
Sen,beni terkettiğinde anladım.
AHMEDDD